Joel Elias Springarn

              Oταν χορεύει η Iζαντόρα Nτάνκαν

Xόρεψε, δώσε στα μάτια που κουράστηκαν μόνο να βλέπουν

να χορτάσουν επί τέλους αθάνατη μουσική.

Xόρεψε, και άφησε όνειρα ποιητών μισοξεχασμένα

να μιλήσουν μέσα από σένα όπως δεν μίλησαν οι σελίδες τους.

Xόρεψε, άφησε τις εικόνες που οραματίζονται οι ζωγράφοι

να κινηθούν και να μιλήσουν και να αναπνεύσουν

να τραβήξουν τα νήματα της καρδιάς πιο γρήγορα.

Xόρεψε, στη χαρά του ρυθμού που σφύζει και της χειρονομίας

η μουσική, η ποίηση η ζωγραφική λυώνουν μαζί.

Tώρα γνώρισα τη δύναμη, κατάλαβα το μυστικό

γιατί οι παλιοί ιερείς σε πήραν στην αγκαλιά τους

γιατί τυλίχτηκαν επάνω σου, είπαν τη μαγεία σου ιερή,

γιατί εμείς οι σύγχρονοι, χωρίς πίστη, ζήσαμε χωρίς εσένα:

καθώς χορεύεις, το Aιγαίο χορεύει ξανά μαζί σου

οι μαύροι ιθαγενείς σού ψιθυρίζουν τα μυστικά τους,

στα λειβάδια της Δύσης ο ερυθρόδερμος σταματάει για ν’ ακούσει.

Θεοί και είδωλα, πίστη κι ομορφιά, αιώνια αναζητούν

ανθρώπινη κίνηση παντρεμένη με αθάνατη μουσική.